Osmolaliteit uit urine
De osmolaliteit van urine is een maat voor de concentratie van opgeloste stoffen in de urine. Het meet het aantal opgeloste deeltjes (zoals elektrolyten, afvalstoffen en andere moleculen) per kilogram urine. De osmolaliteit geeft inzicht in de nierfunctie en het vermogen van de nieren om urine te concentreren of te verdunnen, afhankelijk van de behoeften van het lichaam.
Wat meet de osmolaliteit in urine specifiek?
Hydratatiestatus:
- Hoge osmolaliteit wijst op geconcentreerde urine, wat vaak voorkomt bij uitdroging of een hoge waterretentie.
- Lage osmolaliteit wijst op verdunde urine, wat vaak voorkomt bij overmatige waterinname of bepaalde aandoeningen.
Nierfunctie:
- Het laat zien hoe goed de nieren in staat zijn om water en elektrolyten te reguleren.
Diagnostiek van ziektes/aandoeningen:
- Diabetes insipidus: Lage urineosmolaliteit door een onvermogen van de nieren om urine te concentreren.
- Syndroom van inadequate ADH (SIADH): Hoge urineosmolaliteit door overmatige ADH-productie.
- Nierbeschadiging: Een afwijkende osmolaliteit kan duiden op een verminderde nierfunctie.
Evaluatie van elektrolytenbalans:
- Osmolaliteit kan helpen bij het beoordelen van de balans van natrium, kalium, ureum en andere stoffen in de urine.
