uitgebreid bloedbeeld inclusief Leuco Diff en RDW GBBAS
Groot bloedbeeld+RDW: (EDTA paarse buis Code GBBAS)
leuko diff absoluut en in %
- Hemoglobine (Hb) - Bloedarmoede en algemene moeheidsklachten
- Leucocyten - Witte bloedcellen infecties
- Bloedplaatjes (Trombocyten) - voorkomen van bloedverlies
- Hematocriet
- Rode bloedcellen (erytrocyten)
- MCV
- MCH
- MCHC
- RDW-CV
- thrombocyten
- MPV (mittl. Plättchenvolumen)
- neutrofiele granulocyten
- lymfocyten
- monocyten
- eosinofiele granulocyten
- basofiele granulocyten
Hematologie is het specialisme dat zich bezighoudt met de ziekten van het bloed, beenmerg en lymfeklieren.
RDW-CV referentiewaarden tussen 11.0 - 16.0 %
De erythrocytenverdelingsbreedte (EVB), in de Engelse term RDW (Red
Cell Distribution Widht) genoemd, behelst de variatiecoefficient van het volume van de erythrocytenpopulatie. De variatiecoëfficiënt (VC) van het volume van de erytrocytenpopulatie is een manier om te meten hoe verschillend de grootte van rode bloedcellen zijn in een groep. Het wordt berekend door de mate van verschil tussen de grootte van rode bloedcellen te vergelijken met het gemiddelde (het 'normale' volume van rode bloedcellen) in de groep. Hoe hoger de VC, hoe meer verschil er is tussen de grootte van de rode bloedcellen. Dit kan een teken zijn van bepaalde gezondheidsproblemen, zoals bloedarmoede. Een lagere VC betekent dat de rode bloedcellen meer gelijkmatig van grootte zijn.
Een normale EVB duidt op een homogene celpopulatie, een verhoogde EBV staat voor een toename van de grootte variatie van de cellen. De EBV geeft daarmee een quantificering van de anisocytose van de
erythrocyten. Anisocytose van de erytrocyten betekent dat er rode bloedcellen in het bloed aanwezig zijn die van verschillende grootte zijn. In tegenstelling tot normale rode bloedcellen die een uniforme grootte hebben, variëren de grootte van deze rode bloedcellen en kunnen ze groter of kleiner zijn dan normaal. Anisocytose kan worden veroorzaakt door een aantal gezondheidsproblemen, zoals bloedarmoede, leverziekte of een vitamine B12-tekort.
Differenciering van anemievormen tov MCV en EBV (RDW)
MCV RDW Anemievorm Mogelijke oorzaak:
verhoogd verhoogd macrocytaire anemie vitamine B12 tekort met anisocytose en of foliumzuur tekort
verhoogd normaal macrocytaire anemie panmyelopathie, zonder anisocytoses verdringing van
erytropoëse in het beenmerg-medicatie, beenmergbeschadiging door ioniserende straling
normaal verhoogd normocytaire anemie beginnend ijzertekort met anisocytoses hemolytische anemie
normaal normaal normozytäre Anämie chronische ziekten zonder anisocytoses nierfalen, ontstekingen,
maldisgestie bloedverlies
verlaagd verhoogd microcytaire anemie Ijzer, koper en met anisocytose Vitamine B6 tekort
Hemoglobinopathie
verlaagd normaal microcytaire anemie Thalassämie-Syndroom
Hemoglobine
De normaalwaarden (referentiewaarden) van hemoglobine zijn onder andere afhankelijk van leeftijd en geslacht.
Een verhoogd hemoglobine kan het gevolg zijn van:
- Uitdroging
- Verhoogde aanmaak van rode bloedcellen in het beenmerg
- Ernstige longziekten
- Langdurig verblijf op grote hoogte (2000 meter)
Een verlaagd hemoglobine kan het gevolg zijn van:
- Ijzergebrek of gebrek aan de vitaminen foliumzuur en vitamine-B12
- Erfelijke hemoglobine afwijkingen zoals bij sikkelcel anemie of thallassemie
- Erfelijke aandoeningen van rode bloedcellen
- Lever afbraak (levercirrose)
- Overmatig bloedverlies
- Verhoogde afbraak van rode bloedcellen
- Nierziekten
- Chronische ontstekings-ziekten
- Slecht functionerend beenmerg (aplastische anemie)
Hematocriet
Verlaagd hematocriet duidt op bloedarmoede, bijvoorbeeld veroorzaakt door ijzergebrek. Andere oorzaken van een verlaagd hematocriet kunnen zijn vitaminegebrek, een bloeding, leverziekten of kanker. Verder onderzoek is nodig om de oorzaak van de bloedarmoede op te sporen.
Verhoogd hematocriet wordt meestal veroorzaakt door uitdroging. Inname van voldoende vocht lost dit probleem meestal op. Een andere oorzaak van een hoog hematocriet kan de ziekte polycytemia vera zijn. Hierbij worden in het beenmerg te veel rode bloedcellen aangemaakt. Ook komt verhoogd hematocriet voor als de longen niet goed functioneren waardoor het lichaam te weinig zuurstof krijgt. Om dit zuurstofgebrek te compenseren maakt het beenmerg meer rode bloedcellen aan en dat leidt tot verhoogd hematocriet.
RBC(erytrocyten) Rode bloedcellen
Verlaagd bij een bloedarmoede. Verhoogd bij een toegenomen aanmaak en bij vloeistof verlies door diarree, uitdroging of brandwonden.
MCV
Een te hoge MCV waarde kan duiden op bloedarmoede ten gevolge van tekort aan vitamine B12 en/of foliumzuur.
Een te lage MCV waarde kan duiden op bloedarmoede ten gevolge van ijzergebrek. Ook bij pati en eumlnten met thalassemie (afwijking van het hemoglobine eiwit in de rode bloedcellen) is de MCV te laag.
MCHC
(Mean Corpuscular Hemoglobin Concentration) Kan verlaagd zijn als het MCV verlaagd is. Een verhoging hangt af van de hoeveelheid hemoglobine dat in een rode bloedcel past.
WBC(leukocyten) Witte bloedcellen
Verhoogd bij infecties, ontstekingen en kanker. Verlaagd bij medicijngebruik (bijvoorbeeld methotrexaat), bij sommige auto-immuunziekten, bij sommige ernstige infecties en bij het niet goed werken van het beenmerg.
Trombocyten
Infecties en ontstekingen, ijzergebrek en miltverwijdering kunnen het aantal trombocyten tijdelijk verhogen. Soms komt een hoog trombocyten aantal voor zonder aanwijsbare reden en zonder gevolgen. Ook kan in geval van bepaalde beenmergziekten (zogeheten myeloproliferatieve ziekten) het aantal trombocyten verhoogd zijn. Bij deze beenmergziekten kan zowel een bloedingsneiging voorkomen als het makkelijker vormen van een stolsel (trombose).
Een laag trombocyten aantal kan worden veroorzaakt door een verminderde aanmaak van trombocyten in het beenmerg of door een versnelde afbraak in het bloed. In beide gevallen kan het aantal trombocyten zo laag worden dat er spontaan bloedingen optreden.
Wat is leukocytendifferentiatie?
Om informatie te krijgen over het type infectie, ontsteking of allergische reactie.
Leukocyten zijn witte bloedcellen. Deze zijn met name betrokken bij onze afweer. Tijdens een infectie, forse inspanning of zwangerschap kunnen leukocyten verhoogd zijn. Er zijn verschillende soorten leukocyten voor de verschillende typen infecties die moeten worden bestreden.
Bij de leukocytendifferentiatie (leuco diff) worden alle soorten leukocyten apart geteld.
- neutrofiele granulocyten
- lymfocyten
- eosinofiele granulocyten
- basofiele granulocyten
- monocyten
Neutrofiele granulocyten worden met name geassocieerd met bacteriële infecties en andere ontstekingsreacties. Zij spelen een rol bij de eerste afweer. Kapotte neutrofielen kunnen worden teruggevonden in pus.
Lymfocyten zijn onder te verdelen in T- en B-cellen. Zij vormen het geheugen van het immuunsysteem en maken antistoffen aan. Indien men al eens een infectie met dezelfde verwekker heeft doorgemaakt, kunnen de lymfocyten snel en efficiënt optreden. Dit wordt ook wel de specifieke immuunrespons genoemd.
Eosinofiele granulocyten bestrijden met name infecties van parasieten. Een verhoging hiervan kan duiden op een parasitaire infectie zoals lintworm of malaria.
Basofiele granulocyten komen het minst voor in het bloed (normaal kleiner dan 1%). De cellen dragen stoffen bij zich die een ontstekingsreactie op gang kunnen brengen, zoals bijvoorbeeld histamine. Deze stoffen zorgen voor het verwijden van bloedvaten en zorgen dat deze enigszins doorlatend worden. Hierdoor kunnen de andere cellen makkelijker bij de ontsteking terecht. Dit geeft bijvoorbeeld ook het typische beeld van een allergische reactie waarbij de huid rood kleurt doordat de kleine vaatjes verwijden.
Monocyten presenteren gevonden vreemde stukjes (bacterie- of virusdeeltjes) aan de lymfocyten. Ze helpen en zodoende mee aan de specifieke immuunrespons. Het zijn surveillanten in het bloed die snel ter plaatse van een infectie kunnen zijn. Monocyten kunnen de vreemde stoffen in zich opnemen en naar de T-cellen brengen om het te laten beoordelen.
ziekten:
Panmyelopathie is een aandoening waarbij er sprake is van een abnormale groei en ontwikkeling van alle drie soorten bloedcellen (rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes) in het beenmerg. Dit kan leiden tot verschillende symptomen zoals bloedarmoede, vermoeidheid, zwakte, verhoogde kans op infecties, blauwe plekken, bloedingen en gewichtsverlies.
De oorzaak van panmyelopathie kan variëren en kan worden geassocieerd met bepaalde erfelijke aandoeningen, auto-immuunziekten, blootstelling aan toxische stoffen en infecties. Behandeling van panmyelopathie is gericht op het aanpakken van de onderliggende oorzaak. In sommige gevallen kan een beenmergtransplantatie nodig zijn om gezonde bloedvormende stamcellen te vervangen.
Het is belangrijk om een arts te raadplegen als je denkt dat je panmyelopathie zou kunnen hebben of als je last hebt van de symptomen die hierboven zijn genoemd. Een arts kan de juiste diagnose stellen en een passende behandeling aanbevelen.
